Ilse

Vrijdag 11 januari was het dan zover, Ilse zou na 4 jaar weer in het mooie Zuid Afrika landen. Ilse heb ik 4 jaar geleden in Zuid-Afrika leren kennen als een leuke, gekke, spontane meid, houd van een feestje en het natuurlijk daarbij behorende drankje.
Destijds was zij in Afrika om haar stage af te ronden en woonde ze in een ‘studentenhuis’, maar heeft zij ook mede door mijn positieve verhalen een maand in Walmer township gewoond.

Dat wij samen terug zouden komen, had ik ondanks onze gezellige klik niet verwacht. Zeker niet omdat ik haar de afgelopen 4 jaar niet meer dan 5 keer heb gesproken of gezien.

De aankomende 6 weken gaan wij toch samen een bijzondere reis maken van Zuid-Afrika tot aan Kenia, waarbij we Lesotho, Zimbabwe, Zambia, Malawi enTanzania, zullen doorkruisen!


Samen met Sese en Xhanti (kinderen Prof en Fanita) haalde ik Ilse op, gelukkig had ik de auto van Robin nog tot het eind van de middag tot mijn beschikking ondanks hun vertrek eerder deze ochtend.
Voordat ik naar huis reed moesten we natuurlijk eerst langs de shop om Prof en Fanita te begroeten!
Daarna moest er ook nog het een en ander geregeld worden, we hadden nog geen auto, nog geen idee hoe we naar Zimbabwe moesten waar onze tour op de 23e begint en tussen door wil ik ook graag nog naar Lesotho… Toen we het internet cafe verlieten, een nieuwe auto hadden opgehaald, Robin haar auto hadden ingeleverd en een besluit verder waren dat we richting Johannesburg gaan om daar verder te kijken hoe we naar Zimbabwe zouden gaan was het tijd voor ontspanning!

Met de auto vol vertrokken we richting het strand, naast Sese en Xhanti gingen ook hun neefje en nicht met ons mee. Na een heerlijk middagje op het strand, moesten we weer richting huis, Ilse en ik zouden het hele gezin mee uit eten nemen als bedankje voor ons verblijf hier. Dit vonden ze erg leuk en was ook erg leuk om te zien hoe dankbaar ze dit in ontvangst namen. We waren pas rond 20:30uur in het restaurant, want het duurde even voordat de mooiste kleding achter uit de kast waren gevist, glad gestreden waren en iedereen er tiptop in orde uitzag.

Zaterdag hadden we ook al weer het een en ander op onze planning staan, want ondanks dat we nog niet hadden besloten wanneer we zouden vertrekken, wisten we beide dat we toch echt al bijna afscheid van iedereen moesten gaan nemen. Terwijl we nog niet eens iedereen hadden gezien!


SORRY ILSE, ik heb je in onze eerste week samen al veel geplaagd… Ondanks dat het terecht is want jij je verhalen veel te uitgebreid schrijft, ik alleen nog maar Martijn Marijn Martijn hoor, Internet nog nooit zo belangrijk voor jou in Afrika is geweest en ik je` `misschien´´ zelfs bijna vergeet te benoemen… Ben ik natuurlijk ook heel blij met je, jij krijgt ook geen genoeg van spelletjes en bent een top gezeldschap waarmee ik bijzonder goed op een lijn lig. Dat we nu op weg naar Johannesburg alleen beide geflitst worden voor het veel te hard rijden, is toch een eigenschap die we beter maar niet gemeen kunnen hebben. Of beter nog maar moeten afleren.
Je zal het dan ook vast niet erg vinden dat ik vandaag (19-01-2013) op weg naar JHB toch gebruik ga maken van jou verhaal. … Baie Dankie, op zijn Afrikaans!


Zondag 13-01-2013, PE: Gezelligheid kent geen tijd…

Gisteravond na het internetten hebben Rik en ik eten gehaald. Aangezien wij Prof en Fanita niks mogen betalen voor ons verblijf van ze, proberen we maar tegemoet te komen in eten, uitjes, etc. Bovendien vinden ze dit ook super leuk. Al zouden wij ze betalen, zouden ze dat zelf niet hieraan uitgeven. Nu hebben ze geen extra kosten aan ons, hebben ze een leuke tijd en maken we ze niet afhankelijk van geld dat ze van ons krijgen. Ze weten nu net als anders rond te komen met het geld dat ze zelf verdienen. Dat vind ik ook wel belangrijk. Wij zijn er nu maar zo even, we kunnen ze nu geld geven en daar kunnen ze dan een tijdje van rond komen, maar over een tijd moeten ze het toch weer zelf doen. Omgaan met geld blijft hier heel erg lastig, geld sparen en van te voren bedenken waaraan geld uitgegeven dient te worden, lukt de meeste mensen in het township niet. Simpelweg omdat ze niet gewend zijn om geld in het voren te hebben en hiermee om te gaan.
Rik en ik besloten pizza te halen. Niet veel later zaten we bij ´Junians place´ (het huis waar Junian, het neefje van Sese woont), met 11 man om 6 pizza’s heen. Precies op het moment dat ik zei ‘I’m full’, kwam de moeder van Junian aan met een bord eten. Omdat we daar te gast waren (en wij ook eten mee hadden gebracht), kregen we nu alsnog ook van haar eten, ook al hadden we al pizza’s. Fanita moest heel hard lachen omdat ik vol zat en zo’n vol bord eten voorgeschoteld kreeg (rijst, gekookte aardappel en ondefinieerbaar vlees). Toen ik zei: “Ja Fanita, ik weet dat ik het niet kan afslaan”, vond ze het nog grappiger. Dat heb ik vaak van Fanita gehoord namelijk.
Na het eten de avond gevuld met spelletjes, erg gezellig. Rond 0.00 u gingen we naar huis, eenmaal thuis werd bedacht om nog even op pad te gaan voor wat drankjes. Eerst naar de Chillex (dit is een tavern die ik nog ken van 4 jaar terug en die helemaal is opgeknapt, zelfs met een dj en een leuke bar). Toen deze dicht ging, gingen we naar de volgende Tavern. Daar raakten we met een aantal mensen aan de praat en al snel moesten we met hen mee naar huis voor een afterparty. Erg leuk al die dansende big mama. Toen we hier besloten te gaan vonden we op onze terugweg nog een Tavern die nog open was, dus daar ook nog even heen. Een gezellige avond dus
Na gisteravond op stap, was het vanmorgen weer tijd om naar de kerk te gaan. Het mooie was dat ik gister met Prof en Rik ‘op stap’ was en dat die mooi in bed bleven en dat ik met Fanita, Nompinkie en Sese naar de kerk ging. De mis was zoals altijd weer interessant, alleen wel jammer dat ik er niets van kan verstaan omdat alles in het Xhosa is. Ik kreeg nog een speciaal welkom omdat ik een gast was. Ik moest opstaan en vertellen wie ik was en wat me hier bracht. Vervolgens werd ik welkom geheten en werd er voor me gezongen. Het is hier zoeken naar een plekje in de kerk waar je kan zitten, dat is in Nederland wel eens anders bij een gewone zondagsmis, en hier duurt de mis gewoon 4 tot 5 uur.
’s Middags zijn we naar het strand gegaan (Prof, Fanita, Sese, Xhanti, Nompinkie, Julian, Rik en ik.) Het was heerlijk warm weer en het waaide super hard, lekker weer voor een strandwandeling. Ik ben een flink eind gaan wandelen, naar de zondagsmarkt. Daar zag ik Chris en Orthen nog waar ik 4 jaar geleden vaste klant van was omdat ik fan ben van hun schilderijen. Ze hadden nu weer allemaal super gave nieuwe designs, maar iik heb me in weten te houden, ik wilde niet nu al weer heel m’n tas vol proppen met souvenirs.
Na deze 1e echte zonnige dag was ik natuurlijk meteen verbrand
’s Avonds hadden we ladysnight en heb ik Fanita, Nompinkie en Sese , naar de bios genomen, naar de film Parental Guiding. Was een gezellige avond, de dames hebben heerlijk genoten. Fanita vertelde toen we weer thuis waren dat ze de hele vakantie verdrietig was geweest en niet had kunnen genieten vanwege haar broer die 2 weken terug overleden is. Dat ze nu wij er waren zo’n fijne tijd had en eindelijk kon genieten. ’s Avonds nog een potje Uno gespeeld en toen naar bed, ik was nog wel moe van vannacht met zo weinig slaap. Het spel Uno valt hier trouwens goed in de smaak bij iedereen aan wie we het introduceren. We hebben daarom 4 keer Uno gekocht en gaan we hier afgeven zodat ze het kunnen spelen. (Aan Doreen en Nompelo, aan Sese, aan het jongenskinderhuis en aan het meisjeskinderhuis).
Op weg naar de bioscoop kwam ik de broer van Dups tegen, dus ik sprong uit de auto en omhelsde hem, hij herkende mij ook meteen. Super leuk om hem weer terug te zien en te horen dat het goed met hem gaat. Hij vertelde dat hij me gister al van een afstandje zag lopen en dacht: “Zou dat Ilse zijn?? Nee dat kan vast niet na zo’n lange tijd…” Haha wel dus, it’s me:D


Maandag 14-01-2013, PE: Mooie herinneringen…

Vanmorgen terug op bezoek gegaan bij EP Childrenshome. Als eerste naar Travis, die was echt super enthousiast me te zien, heel grappig want dat had ik helemaal niet verwacht; ik vroeg me juist af of hij me nog wel zou kennen, ik dacht hij heeft inmiddels vast alweer een aantal andere stagiaires begeleid. Maar hij kon me ook lastig vergeten zijn zag ik nu, want vanaf z’n bureau keek hij recht tegen een foto aan waar ik op stond Na een tijdje met Travis gekletst te hebben is hij met ons mee gelopen naar de cottages. In vier jaar tijd was er niet veel veranderd, eigenlijk alleen in personeel en kinderen. Carol, m’n huismoeder is inmiddels met pensioen. Caroline, m’n huishulp heb ik wel nog even mee gesproken, erg leuk, want ook die kende me nog wel, maar niet meer super goed. Het kwartje moest even vallen. Monica de Social Worker is 2 jaar geleden plotseling overleden. Blijft bizar hoe dat in Zuid-Afrika bij de orde van de dag hoort, alhoewel Monica wel een blanke vrouw was en het onder de blanken wel mee valt volgens mij. Maar voor de mensen in het township is het wel meer een standaard gegeven, in het township is er bijna iedere zaterdag wel een begrafenis. Eerst even bij cottage 7 wezen kijken, daar heb ik toen mijn stage gedaan, al zaten hier nu niet meer dezelfde kinderen. Er zijn nog wel verschillende kinderen die toen in mijn groep zaten in het kinderhuis, maar er waren er nu maar 2 op de groep (veel waren er al op school, want de middelbare scholen zijn vandaag weer begonnen. De basisscholen beginnen woensdag). Ik stond buiten met Travis en Caroline te praten en toen zag ik ineens een jongen heel vluchtig onze kant op kijken en snel weglopen. Ik herkende hem echt meteen: Angelo Daar was ik 4 jaar terug echt verliefd op. Ik merkte dat hij mij ook wel herkende, maar hij was verlegen en wilde tegelijkertijd stoer doen, hij liet het niet echt herkenning zien. Super leuk om hem terug te zien en wat is hij groot geworden zeg!! (hij was toen 7 jaar, dus nu 11.) Vervolgens kwam Tennossen aanlopen, die herkende me nog goed, ook erg leuk om hem terug te zien. Hij was niet veel veranderd, alleen wat ouder natuurlijk. Tennossen was 4 jaar terug echt mijn ´uitdaging, hij had veel 1 op 1 begeleiding nodig en kreeg hierdoor vaak niet de begeleiding die hij nodig had. Ik heb toen veel met hem gewerkt dus erg leuk om nu terug te horen hoe het met hem gaat. Sowieso leuk dat ze me gewoon nog kennen. Ik vond het echt heel leuk en bijzonder hier even terug te zijn.
Hierna zijn we terug gegaan naar het township en hebben we hier nog een aantal bezoekjes gebracht. Eerst even naar Walmer Primary school en toen naar het kindertehuis (Rik heeft hier beide 4 jaar terug vrijwilligerswerk gedaan'. Toen was het nog 1 huis, inmiddels zijn het twee huizen: jongens en meisjes apart). We zijn eerst bij de jongens geweest om ze Uno te introduceren en om gedag te zeggen. De vrouw van de broer van Dups werkt daar en ze vloog me echt meteen om de nek toen ik daar binnenkwam: “Waauw Ilse!! Do you remember me?” Ik ben echt verbaasd over hoe veel mensen me nog kennen, ook mensen die ik eigenlijk helemaal niet vaak heb gezien. Aan de andere kant zien de mensen in het township natuurlijk eigenlijk bijna nooit blanken, dus is het ook wel logisch dat het voor hen makkelijk is om mij te onthouden.
Hierna zijn we met Sese naar de tandarts gegaan. Sese stond vanmorgen op met hele erge tandpijn. Ze had een gaatje (zeg maar gerust gat) en hierdoor was het ontstoken. Ze had echt veel pijn, ik kon gewoon zien dat ze er niet fit door was. Kinderen worden hier echt veel harder opgevoed: ‘niet zeuren, je moet hard zijn om te kunnen overleven’. Fanita en Prof waren werken en Sese had het ook nog niet verteld aan ze. Ik ben aan Fanita gaan vragen wat we er aan konden doen. Fanita zei: “niets, als er een gat in zit, moet hij er uit.” Ze hebben ook geen verzekering, dus geen geld om er wat aan te doen. Ik dacht als hij er toch uit moet,maar beter meteen. Gelukkig kon ze dezelfde middag nog terecht bij de tandarts en 3 uur later was de tand er uit. Rik en ik hebben d’r nog uitgelegd dat zE voortaan iedere dag moet poetsen, liefst 2x op een dag. Hoop dat het werkt. Hierna hebben we Vuvu naar school gebracht, die zich moest inschrijven voor dit nieuwe schooljaar wat volgende week start. Onderweg kwamen we nog langs het huis van de vader van Mzombeki, voormalig president van ZA.
Eenmaal terug in t township zijn we nog naar de meiden van het kinderhuis geweest, ook ben ik nog met Sese bij Florence op bezoek gweeest. (Florence had ik 4 jaar terug danslessen van). ’s Avonds hebben Rik en ik een braai (bbq) gegeven als afscheid bij Prof thuis. Gezellige avond, leuke herinneringen opgehaald, spelletjes gespeeld en veel gekletst. Toen Xhanti ’s avonds laat weer ergens midden in de woonkamer in comaslaap viel heb ik nog proberen uit te leggen dat veel slaap belangrijk is voor kinderen. Ik ben benieuwd of het binnenkwam. Kinderen worden hier niet naar bed gebracht, maar vallen gewoon in slaap als ze geen stap meer kunnen zetten.
Vandaag ook nog even herinnerd aan de armoede. Prof en Fanita hebben het voor township-begrippen best goed voor elkaar. In tegenstelling tot Dups waar ik eerst woonde hebben ze bv wel gewoon elektriciteit en stromend water. Vandaag ging ik naar de wc en lag er een krant als wcpapier. Dat herinnerde me aan de Gouden Gids die bij Dups altijd klaar lag. Normaal hebben Prof en Fanita wel regelmatig wc-papier, maar dat is dus ook afhankelijk van het geld wat ze op dat moment te besteden hebben.


Dinsdag 15-01-2013, Pe – Chintsa: Dag Walmer, op naar het volgende… Time Fly’s.

Vanmorgen rustig aan gedaan, nog wat tijd doorgebracht met Sese, ook wel uitstelgedrag om al afscheid te moeten nemen. Nog even bij Doreen + Nompello afscheid wezen nemen. Maar rond de middag was het toch echt tijd om te gaan. Als laatste afscheid genomen van Prof, Fanita, Sese, Xhanti en Nompinkie. Het feit dat ik weet dat ik ze weer een flinke tijd niet ga zien en dat ik alleen maar kan hopen dat ik ze überhaupt nog ooit zie, voelt niet fijn. Maar ik blijf hopen, wil ze wel echt graag nog eens opzoeken, we zullen zien…
Sese moest vanmorgen trouwens haar mooie (nep)vlechtjes eruit halen en haar eigen echte haar netjes op orde brengen. Ik had al tegen Rik gezegd dat het wel leek alsof de mensen in het township nu veel meer aandacht aan hun uiterlijk besteden als eerst. Maar nu begreep ik dat dit was omdat het vakantie is, dan kunnen ze doen wat ze willen, mooie vlechtjes, etc. Maar nu de scholen weer beginnen, moet het haar netjes strak naar achter.
Na het afscheid zijn we vetrokken op weg naar Durban. We zijn gestrand bij Chintsa, waar Rik en ik allebei al 2x eerder zijn geweest, super mooie plek aan de kust. Hier een rustig avondje gehad (Ja ook dat kan in Chintsa). Even naar het strand geweest, getafeltennist, potje pool gespeeld, etc. Op een gegeven moment zei Rik: Zullen we even gaan douchen, ik heb wel zin in een lekkere warme douche’. Oooooohja natuurlijk een warme douche, mmmhm heerlijk van genoten:D Wat weet je zoiets dan ineens weer te waarderen, zelfs een pisstraaltje in een backpackers-hostel.





Bedankt voor het lezen en gefeliciteerd met het overleven van deze lap tekst!
Ondanks dat we vandaag (19-01) al weer veel meer hebben te vertellen dan dat ik (uhm, Ilse) tot nu toe heb geschreven, volgt dat in het volgende verhaal.


PRIJSVRAAG: 1 uit 3 wat betekend dat bij ons?
Prijs voor het eerste juiste antwoord; HAPJE OF DRANKJE, met deze bijna (ex) wereldreiziger



Groetjes,

Rik